Casus: Maatwerk in coronatijd

Milou van der Ploeg

Sinds een ruim half jaar worden we dagelijks geconfronteerd met corona. Ik tijdens mijn werk, maar ook thuis. Hoe gaan we om met alle regels en welke risico’s nemen we bewust en onbewust. Hoe gaan we om met alle nieuwe veranderingen als er weer een persconferentie is geweest? Hoe gaan we hier mee om op persoonlijk vlak maar ook hoe gaan we dit doen binnen de Wmo?

Sinds 2014 ben ik werkzaam als Wmo consulent en huisbezoeken zijn daar een belangrijk onderdeel van. Tijdens een huisbezoek zie je zoveel meer. Hoe woont iemand, hoe verplaatst degene zich in huis, hoe zit iemand erbij? Het contact begint al bij de voordeur zonder dat er nog maar één woord is gesproken. Al deze informatie mis je wanneer je alleen met iemand kan bellen. Hoe zorg je er dan toch voor dat je alle informatie hebt? Vanuit mijn werk vind ik het erg belangrijk om contact te houden met mijn cliënten. Is de hulp uit het voorliggende veld een passende oplossing? Is de maatwerkvoorziening die we hebben geplaatst de juiste? In deze gekke tijd is het nog belangrijker om naast de cliënt te staan en samen te kijken naar de mogelijkheden en onmogelijkheden.

Samen kijken naar een passende oplossing binnen de grenzen is nu nog een grotere uitdaging dan voorheen, maar met goed contact en goed doorvragen zijn er zeker mogelijkheden. Wat opvalt is dat er nu vaak vanuit de gemeente wordt gezegd dat er geen huisbezoek mogelijk is. Maar ook digitaal kan er achter de voordeur gekeken worden. Probeer buiten het kader te denken. Een keukentafelgesprek kan mits het droog is ook prima buiten plaatsvinden. Voor een woningaanpassing kunnen er ook foto’s verstuurd worden. Mensen kunnen ook in een aangepaste ruimte langskomen op het gemeentehuis. De Wmo is een kaderwet. Corona is ons kader maar ook binnen dit kader zijn er mogelijkheden. Laat de cliënt meedenken (eigen kracht) in de mogelijkheden die er nog wel zijn en niet alleen maar kijken naar wat niet mogelijk is.

Erik Jan Middel

Door mijn werk als zzp’er heb ik ten tijde van corona mijn werk als Wmo consulent in drie verschillende gemeenten uitgevoerd. Alle drie de gemeenten hebben de huisbezoeken “on hold” gezet. Geen huisbezoeken, alles telefonisch. Echt in uiterste noodzaak en met zeer grote uitzondering mag er een huisbezoek plaatsvinden (vaak met toestemming van een manager). Verder ben je als Wmo consulent aangewezen op het telefonisch doen van je onderzoek. Hoe kun je dan een goed en zo breed mogelijk onderzoek doen?

Tja, dat was wel lastig, want de voordeur kom je immers niet voorbij. Vaak kun je dan op basis van expertise toch wel de vraag achter de vraag herleiden of breed je onderzoek insteken. Echter, het persoonlijk contact en zicht achter de voordeur helpen mee om ook andere zaken te signaleren en voorkomt dat cliënt niet over een aantal weken met een vraag over een ander leefgebied bij de gemeente aanklopt.

Huisbezoeken kosten tijd, maar kunnen om die reden ook efficiënt zijn. Wat ik lastig vind, is dat je tijdens een telefonisch contact niet kunt “proeven” of er bijvoorbeeld sprake is van eenzaamheid. Zeker bij de doelgroep waar we mee werken, kan dit wel een belangrijk punt zijn in het onderzoek. Moet er mogelijk dagbesteding worden ingezet? Is er behoefte aan begeleiding? Vaak heb ik bij lastige casussen de indicaties voor korte tijd ingezet. Er kan dan na verloop van tijd een nieuw contactmoment (lees huisbezoek) plaatsvinden, als corona weer meer huisbezoeken toelaat. Het werken in coronatijd is lastig; alles moet digitaal en op afstand. Juist met de doelgroep, waarbij empathie een belangrijk woord is, is dit wel moeilijk. Het kan echter niet anders. De doelgroep waar we mee te maken hebben als Wmo consulent heeft een hulpvraag en moet geholpen worden. Linksom of rechtsom moet je het onderzoek doen met de mogelijkheden die er zijn.